داستان کوتاه The New Villa

Two miles from the village of Obrutchanovo a huge bridge was being built. From the village, which stood up high on the steep river-bank, its trellis-like skeleton could be seen, and in foggy weather and on still winter days, when its delicate iron girders and all the scaffolding around was covered with hoar frost, it presented a picturesque and even fantastic spectacle. Kutcherov, the engineer who was building the bridge, a stout, broad-shouldered, bearded man in a soft crumpled cap drove through the village in his racing droshky or his open carriage. Now and then on holidays navvies working on the bridge would come to the village; they begged for alms, laughed at the women, and sometimes carried off something. But that was rare; as a rule the days passed quietly and peacefully as though no bridge-building were going on, and only in the evening, when camp fires gleamed near the bridge, the wind faintly wafted the songs of the navvies. And by day there was sometimes the mournful clang of metal, don-don-don.
The New Villa …

دو مایل دورتر از دهکده “اوبروچانوو” یک پل عظیم در حال ساخته شدن بود. از دهکده، که در بالای شیب رودخانه قرار داشت، که شبیه اسکلتی شاخه مانند دیده می‌شد، و در هوای مه آلود و در روزهایی که هنوز زمستان بود، هنگامی که شاه‌تیرهای ظریف‌ترآن و داربست های اطراف آن پوشیده از یخ زدگی بود، یک منظره زیبا و حتی فوق العاده را به نمایش گذاشت. كاتچروف ، مهندس مشغول ساختن پل ، یك مرد ریش دار و پرشور و ریش در یك كلاه نرم نرم و مروارید در روستایی كه در دراكی مسابقه ای یا کالسکه باز او بود ، از آن روستا سوار شد. اکنون و پس از آن در تعطیلات نیروی دریایی که در این پل کار می کنند به دهکده می آمدند. آنها برای صدقه التماس می کردند ، به زنان می خندیدند و بعضی اوقات چیزی را از آنها دور می کردند. اما این نادر بود؛ طبق معمول ، روزها بی سر و صدا و با آرامش می گذشت ، گویی که هیچ بنایی در جریان نیست و فقط عصر ، هنگامی که آتش سوزی اردوگاه در نزدیکی پل می درخشد ، باد کمرنگ ترانه های ناوها را تکان می داد. و روز به روز گاهی اوقات صدای غم و اندوه فلز ، دنگ دنگ دنگ وجود نداشت.
ویلای جدید …